insanlar ayı, bunun dışında, doğru bir davranış olmasa da, yurtdışında öğrendiğim "bireysellik" kafasında yaşıyorum, hayatımdan mutluyum.
Başkasının başına gelen (sevdiğim biri, ailem hariç) zerre umrumda olmaz, çünkü bilirim ki aynı durum benim başıma gelse kimse iplemez. Bu yüzden başkasına yardım etmeyi düşünmem, otobüslerde centilmeni oynamam, kimseyi iplemem.
Aksi durumda, sen nazik oluyorsun ve karşılık bekliyorsun otomatik olarak, karşılık da bir tebessüm oluyor, sonuçta yaptığın şeyin doğru olduğuna inanıyorsu ve bir onay bekliyorsun, karşıdan beklediğin yanıt gelmeyince de içine dert oluyor.
O yüzden, akbili bitene, ayakta kalana (yaşlısı, sakatı, hamilesi hariç), otobüsün altında kalana dokunmam, umrumda olmaz.
Şimdi birisi çıkıp, toplum duyarsızlaşıyor falan diyecek ama bütün avrupa bu kafada zaten, insanlar bireysel yaşıyor. Başkalarına yardım ettik de ne faydasını gördük?
Ondan dolayı koy götüne gitsin, sana ders olur, bir daha başkasına yardım etmezsin enayi gibi
0